هشتمین وبینار از سلسله نشستهای مشترک موسسه راهبردهای بازنشستگی صبا، روابط عمومی و امور استانهای صندوق بازنشستگی (سال ۱۳۹۸) با معرفی کتاب بازنشستگی لنگرگاه آرامش از ساعت ۱۴ تا ۱۶ در سالن اجتماعات صندوق بازنشستگی کشوری برگزار شد.
در مقدمه بحث میکائیل عظیمی، مدیرعامل موسسسه راهبردهای بازنشستگی صبا، در توضیح چرایی برگزاری چنین نشستی گفت: مسأله بازنشستگی باید با مفاهیم هم خانواده آن مطالعه شود و مسئله سالمندی یکی از آن مفاهیم است. از این رو موسسه طی فعالیت خود در این حوزه مواردی چون، چگونه بازنشستگی شادی داشته باشیم، لذت فراغت، سالمندی خوب، و بازنشستگی لنگرگاه آرامش را منتشر کرده است. وی ادامه داد: علیرغم اینکه ده سال است در ایران رشته دانشگاهی سالمندشناسی مطرح شده است ولی فضای عمومی جامعه اطلاعات کافی برای مواجهه با این مسئله را ندارد.
عظیمی افزود: سیستم اداری کشور به یک رویه نامبارک خو کرده و خود را آماده مواجهه با اتفاقات قابل پیشبینی نمیکند و زمانی که آن اتفاق رخ میدهد از آن به عنوان سونامی، بحران و … یاد میکنیم. در حوزه سالمندی نیز از این مسئله مستثنی نیستیم. در این زمینه آثاری تولید شده که مانند نخ تسبیح این مفاهیم و ادبیات حوزه سالمندی را به هم مرتبط کرده و در تلاش است تا نشان دهد چگونه میتوان دوره سالمندی راحتتر، آرامتر، سالمتر و با آرامش بیشتری داشت.
در ادامه نشست زهرا زادهغلام؛ نویسنده کتاب و مدیرکل امور فرهنگی و اجتماعی صندوق بازنشستگی کشوری، در معرفی جایگاه کتاب گفت:زندگیای ارزشمند است که خوب و خوش باشد. خوب یعنی کمترین رنج ممکن را به کسی وارد کنیم و زندگی خوش به معنی کمترین رنج و الم را به خود بدهیم. بازنشستگی لنگرگاه آرامش کتابی است که به آموزش زندگی خوش میپردازد.
وی در بررسی محتوای کتاب، آن را به چهار بخش تقسیم کرد. بخش اول به باز تعریف فراغت میپردازد و بیان میکند که فراغت در مقابل اشتغال نبوده بلکه مکمل آن و در مسیر رسیدن به دلخواستههای انسان است. ایشان در معرفی بخشهای بعدی کتاب توضیح داد: بخش دوم به تجدید نظر در خصوص دوران بازنشستگی اشاره داد و بیان میدارد برخی افراد با ورود به دوران بازنشستگی تنها توجه خود را به آنچه از دست دادهاند معطوف میکنند و این باعث خواهد شد دستاوردهای خود را نادیده بگیرند. در این بخش سعی شده است به دستاوردهای دوران بازنشستگی توجه شود؛ دستاوردهایی که از آن به عنوان مزایای بازنشستگی یاد میشود. بخش سوم به مقوله عبور از هویت کاری و اشتغال پرداخته است و نشان می دهد چگونه میتوان با تعریف یک هدف یک هویت جدید برای دوره بازنشستگی تعریف کرد. در بخش چهارم و پایانی کتاب نیز به مقوله «نیمه بازنشستگی» اشاره شده است؛ یعنی فرایند گذار از اشتغال به بازنشستگی به شکل تدریجی. در این حالت افراد به یکباره از شغل خود جدا نمیشوند و در یک دوره به تدریج کار خود را کاهش میدهند و کمکم به بازنشستگی کامل میرسند.
سخنران بعدی نشست، احمد دلبری، عضو هیات علمی دانشگاه بهزیستی و توانبخشی و رئیس مرکز تحقیقات سالمندی، بود. وی درباره اهمیت موضوع سالمندی در کشور، گفت: پیشبینی میشود تا سال ۱۴۳۰ نسبت جمعیت سالمند به کل جمعیت، سه برابر شده و به ۳۱ درصد برسد این در حالی است که جمعیت سالمندان در جهان در همین دوره ۲ برابر خواهد شد. همچنین واقعیتهای آماری نشان میدهد شیب سالمندی در ایران بسیار تند است. به طوری که دو برابر شدن سهم جمعیت سالمند از جمعیت کل در فرانسه ۱۲۰سال، در سوئد ۹۰ سال و در امریکا ۷۵ سال زمان برد اما در ایران طی ۲۰ سال سهم جمعیت سالمند نسبت به کل جمعیت دو برابر شده است. دلبری در ادامه با اشاره به اینکه چنین تغییراتی توجه به مسئله سالمندی را بسیار مهم میکند، افزود: با این حال میبینیم در ایران درسال ۲۰۱۹ رشته طب سالمندی از دانشگاهها حذف میشود.
وی همچنین افزود: وضعیت امروز سالمندان هم از گذشته و هم از آیندگان بهتر است. دیگر همچون گذشته بیماریهای واگیردار جان هزاران نفر را نمیگیرد و مردم برای تهیه غذا و آب آشامیدنی سالم دچار مشکل نمیشوند. همین وضعیت مناسب نسبت به آیندگان هم وجود دارد. زیرا در حال حاضر خانوادههای سالمند به طور میانگین ۵ فرزند دارند که ۵/۲ فرزند آنها از خانواده حمایت میکند اما سالمندان در آینده وضعیت متفاوتی دارند و تغییرات جمعیتی امکان حمایتهای دورن خانوادگی را مانند گذشته نمیدهد. از این رو باید برای سالمندان آینده بهطور جدی برنامه داشت و فکری کرد.
در پایان نشست نیز جلسه پرسش و پاسخ با حضور جمعی از بازنشستگان برگزار شد.