چهاردهمین جلسه از سلسله نشستهای «ارزیابی انتقادی نظام رفاهی ایران و پیشنهاد الگوی بهبود» روز دوشنبه ۲۸ تیر ماه برگزار شد. مهمان این نشست جناب آقای اسماعیل گرجی‌پور، مشاور معاونت رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بود که به صورت برخط در این نشست شرکت داشت.
گرجی‌پور در ابتدای سخنرانی چنین اظهار داشت که مشکل بنیادی نظام رفاهی در کشور، در هم ریختگی رویکردی یا نظری و یا فقدان رویکرد مشخص در این حوزه است. با بررسی اهداف نظام‌های رفاهی در مکاتب فکری مختلف خواهیم دید که دستیابیِ همزمان به کلیۀ اهداف به دلیل محدودیت بشری امکان‌پذیر نمی‌باشد؛ از این رو چندین هدف محوری را بر اساس بهینه‌یابی اولویت‌ها در برنامه‌های خود قرار می‌دهند. اما به دلیل درهم‌ریختگی رویکردی، تشخیص اولویت اهداف در نظام رفاهی کشور مشخص نیست. به‌طور مثال در برنامه ششم توسعه، در حوزۀ صندوق‌های بازنشستگی، کاهش وابستگی صندوق‌های بازنشستگی به منابع عمومی و همچنین کاهش نرخ جایگزینی هدف‌گذاری شده است؛ درصورتی‌که در بخش دیگری از همین برنامه، موارد متضادی همچون متناسب‌سازی یا همسان‌سازی حقوق بازنشستگان مشاهده می‌شوند.
وی با اشاره بر تضاد رویکردی و نامشخص‌بودن اولویت‌ها، آن را دلیل اصلی درهم ریختگی قوانین و سیاست‌گذاری و در نهایت درهم ریختگی ساختار اداری و اجرایی کشور و ناکارامدی‌های دنباله‌دار معرفی کرد و افزود: با وجود منابعی که صرف حوزۀ رفاه می‌شود، شاهد نارضایتی عمومی و فراگیر اغلب ذی‌نفعان نظام رفاه هستیم.
ایشان تصریح کرد: از ابتدای دهه ۶۰ تلاش‌های بسیاری برای سامان‌دهی وضعیت نظام رفاهی صورت گرفته که مهم‌ترین آن، تدوین قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی است. اما این قانون جامع به دلایلی مانند تخصیص ناکارآمد منابع و نقش ناکارآمد شورای عالی رفاه، از جامعیت خارج شد! در شرایطی که این ناجامعیت، سرنوشت قانونی است که با هدف جامعیت به دنبال حل مسائل و مشکلات رفاهی آحاد مردم جامعه بود.
نسخه کامل این وبینار در صفحه آپارات موسسه در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد.