سومین جلسه از سلسله نشستهای «ارزیابی انتقادی نظام رفاهی ایران و پیشنهاد الگوی بهبود» روز سهشنبه ۱۴ بهمن ماه برگزار شد. مهمان این نشست دکتر مسعود کمالی جامعهشناس و استاد دانشگاه مید سوئد بود که به صورت برخط در این نشست شرکت داشت. کمالی که سابقه تدریس در دانشگاههای اوپسالا و استکهلم را نیز در کارنامه خود دارد، پژوهشهای متعددی را در خصوص عدالت اجتماعی، تبعیض نژادی و جامعه مدنی انجام داده است و مسائل رفاهی جامعه ایران را نیز دنبال می کند.
کمالی در ابتدای این نشست نظامهای رفاه اجتماعی را به سه دسته لیبرال، محافظهکار و سوسیال دموکرات تقسیم کرد و در توضیح این نظامها گفت: پیششرط نظامهای لیبرال، اشتغال کامل است. در این نظامها همه افراد میتوانند کار داشته باشند، کمک بیقید و شرط وجود ندارد، دولت وظیفهای در قبال رفاه عمومی ندارد و نظام بازنشستگی نیز مبتنی بر کار است. در نظام اجتماعی محافظهکار که ریشه مذهبی دارد، خانواده مسئول رفاه خانواده است، دولت نقشی ندارد و بنگاههای خیریه و کلیساها کمکهایی را به خانوارهای نیازمند ارائه میدهند. بر خلاف این دو سیستم که نقش دولت در رفاه اجتماعی کمرنگ است، در نظامهای سوسیال دموکراتیک مسئولیت رفاه افراد جامعه با دولت است. در این نظامها همه افراد جامعه باید از حداقل معاش از طرف دولت بهرهمند باشند و تأمین مسکن، خوراک و درمان حداقلی حق شهروندان و از وظایف دولت است.
وی با توجه به شواهد موجود، نظام رفاهی پیاده شده در ایران را یک نظام اجتماعی لیبرال دانست که در آن دولت مسئولیت اندکی دارد و نظام حمایتهای همگانی در آن کمرنگ تر است.
این جامعهشناس حرکت به سمت دولتهای رفاه و نظامهای سوسیال دموکرات را حاصل جنبشهای اجتماعی دانست و تصریح کرد سابقه تاریخی حقوق اجتماعی ارائه شده در کشورهای سوسیال دموکرات نشان میدهد در پس تمامی این تحولات یک جنبش اجتماعی قوی وجود داشته که چنین خواستههایی را از دولت طلب کرده است.
نسخه کامل این وبینار در صفحه آپارات مؤسسه در دسترس علاقهمندان قرار دارد.