اثر اجتماعی برتر
جشنواره پژوهشگران صندوق بازنشستگی کشوری ۱۴۰۳
صندوق بازنشستگی کشوری؛
بایدها و نبایدها
رضا فیضینژاد
صندوق بازنشستگی کشوری
چکیده
مسئله بحران صندوقهای بازنشستگی امروز در جهان و ایران شناخته شده است. پژوهشگران و متخصصین حوزه بیمههای اجتماعی به خوبی نشانههای بحران را میشناسند و عوامل بروز این بحرانها نیز شناسایی شده است و در محافل تخصصی نقل و گزارش شده است. هر چند شناخت هر مسئله بسیار مهم است اما با این حال نحوه حل مسئله هست که از اهمیت غایی برخوردار است. در جهت ساماندهی و پایداری صندوق بازنشستگی کشوری، ضرورت دارد نگاه بیمهای به جای نگاه حمایتی به صندوق بازنشستگی در تمام مراجع تصمیمگیر و تصمیمساز نهادینه شود و از وضع قوانین و مقررات با رویکردی غیر بیمهای که با نگاه حمایت از اقشار آسیبپذیر تعیین میگردد خودداری گردد، چرا که اثرات آن در کوتاه مدت به کل جامعه تحمیل میگردد. تجربه افزایش حقوق در سنوات اخیر (اجرای متناسبسازی) نشان داده که پولپاشی باعث رضایتمندی نمیشود، بلکه خود باعث تورم نقدینگی و کاهش قدرت خرید و ارزش پول ملی میگردد. در اجرای متناسبسازی حقوق پرداختی به میزان سه برابر و در مورد اعضای هیئت علمیهای بازنشسته تا میزان ۱۰۷ درصد افزایش یافت و مجموع پرداختی صندوق از سه و نیم همت به ۹ همت در سال اجرا، و اکنون به ۲۳ همت در ماه افزایش پیدا کرده ولی هنوز اعتراضات و تجمعات پا برجاست. با توجه به اینکه بیشترین هزینه بازنشستگان، با توجه به وضعیت سنی آنان مربوط به هزینه های درمان میباشد که رقم قابل توجهی از دریافتی ماهانه آنان به این امر اختصاص مییابد. علیرغم پیش بینی وضعیت بیمه تکمیلی درمان در ماده ۸۵ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب (۱۳۸۶) و تکلیف دستگاههای اجرایی به جهت عدم تدوین و تصویب آییننامه اجرایی آن در دولت تاکنون معطل مانده، امکانات رفاهی به بازنشستگان و مستمری بگیران به مناسبت اعیاد و مناسبتهای ملی و مذهبی موضوع ماده ۳۰ قانون برنامه ششم و ضوابط اجرایی بودجه علیرغم تکلیفی بودن، با آوردن قید در سقف اعتبارات ابلاغی توسط دستگاههای اجرایی انجام نمیشود که باعث پیگیری های متعدد و اظهار نارضایتی بازنشستگان معزز صندوق هست.